Cerca
Home > La puèšia ad Muratori > U n’è sèimpre Nadèl

Tènti vòlti la dmènga,
te piat u jéra la rènga,
che l’andéva béin,
per nun sa pòc quatrèin.

Sicòm ch’l’éra salèda,
la vniva cumpagnèda,
dal patati scundidi,
una masa pjó s-ciavidi.

Mo las magnéva béin,
ènca sna muliga ad pèn,
ch’ui si strufèva sóra,
sl’umór che vnìva fóra.

E pu la rènga sfilétèda,
las magnéva sla pièda,
sl’avéva gl’jòvi drèinta,
bona ènca sla pulèinta.

L’éra risòlt e’ prublèma,
da indurmantè la fèma,
e d’ impinì la pènza,
sl’aqua in abundènza.

Ui n’éra ènca per e’gat,
che per quèla l’éra mat,
ui tuchéva pèla e tèsta
che per ló l’éra ‘na fèsta.

E’ mi ba’ e’ ringrazéva,
e’ Signór ch’us magnéva,
e us géva: arcurdèv burdèll,
ch’u n’è sèimpre Nadèl!

Òz la s’è andè grasa,
avém magnè ‘na masa,
mo ui putria ès diversamèint,
al spuntaduri d’jazidèint.

Ivano Aurelio Muratori

NON È SEMPRE NATALE

Tante volte la domenica,/ nel piatto c’era l’aringa,/ che andava bene,/ per noi con pochi quattrini.

Siccome ch’era salata,/ veniva accompagnata,/ dalle patate scondite,/ molto più insipide.

Ma si mangiava bene,/ anche con un po’ di pane,/ che si strofinava sopra,/ col sapore che veniva fuori.

E poi la ringa sfilettata,/ si mangiava con la piada,/ se aveva le uova dentro,/ buona anche con la polenta.

Era risolto il problema,/ di addormentare fame,/ e di riempire la pancia,/ con l’acqua in abbondanza.

Ce n’era anche per il gatto,/ che per quella era matto,/ gli toccava pelle e testa,/ che per lui era una fèsta.

Mio babbo ringraziava,/ il Signore che si mangiava,/ e ci diceva: ricordatevi ragazzi,/ che non è sempre Natale!

Oggi c’è andata grassa,/ abbiamo mangiato molto,/ ma ci potrebbero essere diversamente,/ le spuntature degli accidenti.

 

Ultimi Articoli

Scroll Up