Cerca
Home > La puèšia ad Muratori > E’ zabajòun ch’a faz mè!

A inventè e’ zabajòun,
pu dedichèd ma San Bajlòn,
l’è stè, a quant ch’e’ pèr,
un turinèš, un furnèr.

Un gn’éra gnint ad nóv:
vèin dòlz, zóchèr, quèlc òv,
ròba ch’las cnuséva,
dai tèimp d’Adamo ed Eva.

Squèrt te prim Rinascimènt,
ma tót l’è piašù tènt,
strulghèd per i luvaciun,
l’è arvàt fin ma nun.

E’ zabajòun a girìa,
ch’l’è una luvarìa,
una roba rafinèda,
da nu magnè sla pièda.

Sèinza ès un pasticèr,
um vèin bèin, a sò sincèr!
Sna masa d’umiltà,
a dég iqué cum ch’us fà.

A vèrz tré òvi tla piatlèina,
a šbat la cèra sla furzèina,
ai dag finchè la mòunta,
e la spóma la è pròunta.

Sóra i tórle tótt intèr,
ai mèt e’ zóchèr, tré cucèr,
s’un biciarin d’marsala,
per fè ‘na crèma bèla zäla.

A l’arschèld a bagnmaria,
per zinc minut e pu via,
a faz ch’lan s’ataca,
ch’ lan s’arduša ciculata.

Quand ch’la s’è scaldèda,
la va tla cèra muntèda,
mis-cèda t un scudlòun,
èc ch’l’è fat e’ zabajòun.

Mè am ne faz un e’ dé,
zà ch’am sò da rinfurzè,
ringraziand e’ zabajòun,
um véin ‘na fòrza da liòun.

Ivano Aurelio Muratori

LO ZABAGLIONE CHE FACCIO IO!

A inventare lo zabaglione,/ poi dedicato a San Bajlòn,/ è stato a quanto pare,/ un torinese, un fornaio.

Non c’è niente di nuovo:/ vino dolce, zucchero, qualche uovo,/ roba che si conosceva,/ dai tempi di Adamo ed Eva.

Scoperto nel primo Rinascimento,/ a tutti è piaciutot anto,/ inventato per i golosoni,/ è arrivato fino a noi.

Lo zabaglione, direi,/ che è una golosità,/ una roba raffinata,/ da non mangiare con la piada.

Senza essere un pasticcere,/ mi vien bene, son sincero!/ Con molta umiltà,/cdico qui come si fa.

Apro tre uova nel piatto,/ sbatto la chiara con la forchetta,/ ci do fin che monta,/ e la spuma è pronta.

Sopra i tuorli tutti interi,/ ci metto lo zucchero, tre cucchiai,/ con un bicchierino di marsala,/ per fare una crema bella gialla.

La riscaldo a bagnomaria,/ per cinque minuti e poi via,/ faccio che non si attacchi,/ e che si riduca cioccolata.

Quando si è scaldata,/ va nella chiara montata,/ mescolata in un tazzone,/ ecco fatto lo zabaglione.

Io me ne faccio uno al giorno,/ già che mi devo rinforzare,/ ringraziando lo zabaglione,/ mi viene una forza da leone.

 

Ultimi Articoli

Scroll Up